Köylerimiz
BEŞTAM KÖYÜ
Aybastı’nın Kuzeyi’ndedir. Sayacakiraz ve Halimoğulları bölümlerinden oluşmaktadır. Prof. Dr. Bahaeddin Yediyıldız’ın Ordu Kazası sosyal tarihi isimli eserinde Beştam olarak geçmekte olup , 1455 yılında yapılan sayıma göre 4 hane olduğu belirtilmektedir. Daha sonradan Aynı köyün 1485 ‘te 4 hane 1520’de - hane 1547 ‘de 4 hane 1613’te 14 hane olduğu tespit edilmiştir. Köyün 1990 Yılında yapılan sayımlara göre nüfusu 944‘tür. İlçeye uzaklığı 9 Km’dir.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır. Köyde El Halıcılığı da yoğun bir şekilde yapılmakta ve aile ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
HİSARCIK KÖYÜ
Aybastı’nın Doğusundadır. Köy Oğuzbeli, Avlu ve Aşağı Mahalleden oluşmaktadır. Prof. Dr. Bahaeddin Yediyıldız’ın Ordu Kazası sosyal tarihi isimli eserinde köyün ilk adının HİSARCUK ASARCUK geçtiği ve nüfusunun 1455 yılında yapılan sayıma göre 14 hane olduğu belirtilmektedir. Aynı köyün 1485 ‘te 19 hane 1520’de 36 hane 1547 ‘de 48 hane 1613’te 58 hane olduğu tespit edilmiştir. Köyün şu andaki nüfusu1990 sayımlarına göre 895 kişidir. 22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 727 ‘dir. Köyün ilçe merkezine uzaklığı 13 kilometredir.
Anlatılan efsaneye göre köyün ismini köyün sınırları içinde bulunan ve Ermenilerce kale olarak kullanıldığı belirtilen Hisar tepesinin fethinden sonra Hisarcık olarak aldığı anlatılmaktadır.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır. Köyde El Halıcılığı da yoğun bir şekilde yapılmakta ve aile ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
KAYABAŞI KÖYÜ
Aybastı’nın Doğusundadır. Prof. Dr. Bahaeddin Yediyıldız’ın Ordu Kazası sosyal tarihi isimli eserinde köyün ilk adının HİSARCUK ASARCUK geçtiği ve nüfusunun 1455 yılında yapılan sayıma göre 14 hane olduğu belirtilmektedir. Aynı köyün 1485 ‘te 19 hane 1520’de 36 hane 1547 ‘de 48 hane 1613’te 58 hane olduğu tespit edilmiştir. Köyün şu andaki nüfusu 1990 sayımlarına göre 895 kişidir. 22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 228 ‘dir. Hisarcık ’tan ayrılmıştır. Bu nedenle nüfusta düşme olmuştur. Köyün ilçe merkezine uzaklığı 13 kilometredir.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır. Köyde El Halıcılığı da yoğun bir şekilde yapılmakta ve aile ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
SARIYAR KÖYÜ
Sarıyar köyü, Aybastı ilçe merkezine 11 km mesafede olup kuzeydoğu istikametindedir. Kabataş ilçesi, Sefalık, Beylerli ve Kutlular köylerine komşudur.
Sarıyar Köyü Baş çayır , Aşağı ve Yukarı Çorak, Köy içi, Kölemenli, Cıddo, Kefeli ve Belen olmak üzere sekiz mahalleye ayrılmıştır.
Köy hemen hemen dağınık bir araziye kurulmuş olup yerleşim dağınıktır. Köyün ulaşımı karayolu ile sağlanmaktadır. Bu yolda zaman zaman iyileştirme çalışmaları yapılmaktadır.
Köyde 350 hane vardır. Yaklaşık 1000 kadar bir nüfusa sahiptir. Yıldan yıla ekonomik nedenlerle göç yaşanmakla beraber halen ikamet eden köy halkının hemen hemen tamamına yakını yaşlı köy nüfusu olarak görünmektedir. Genç nüfusun çoğu İstanbul Güneşli, Üsküdar, Beykoz, Sultanbeyli, ve Arabistan, İsrail, Fransa gibi yerler göç etmiştir. Göç eden bu nüfus yaz aylarında köye bağ bahçe ve ziyaret için dönmektedir.
Köyün coğrafi yapısı tipik Karadeniz köylerinin özelliklerini yansıtmaktadır. Engebeli yerlişim yerleri birbirinden kopuk, düz alan az, ormanlık vaziyette bir coğrafyaya sahiptir. Bu çetin coğrafyada köy nüfusu geçimini tarım ve hayvancılıkla sağlamaktadır. Fındık, patates, ceviz, mısır, üretimi yapılan köylerde sebzecilik azda olsa görülmektedir. Büyükbaş , küçükbaş, arıcılık, ve kümes hayvancılığı, yapılmaktadır. Köyde köy merası bulunmaktadır.
Sarıyar Köyünde Kefeli mahallesinde ve Baş çayır mahallesinde olmak üzere iki tane okula sahiptir. Köyde Sağlık Ocağı bulunmamaktadır. Ama son yıllarda yapılan çalışmalar netice vermemiştir. Köyde beş Camii ve birde Kur’ an kursu bulunmaktadır. Fakat Kur’an kursu faaliyette değildir. Köyde yıllara göre el sanatları kursları ve birinci kademe okuma yazma kursları düzenlenmektir. Küçük olmakla birlikte kişilerin ihtiyaçlarına cevap verebilecek tipte bakkallar bulunmaktadır. Özellikle bu bakkallarda çocuk yiyeceği, sigara ve tüp satılmaktadır. Baş çayırda oldukça iyi durumda futbol sahası bulunmaktadır. Fakat futbol sahamızda yılda sadece 1 veya 2 kez maç yapılmaktadır. İlgilenenlere duyurulur sahamız sürekli açıktır.
Köyde elde edilen ürünlere dayalı olarak yöresel yemekler tüketilmektedir. Pancar, et, tavuk, mısır unu, balak, sebze ve meyve, bal, yumurta, süt, peynir, turşu, pirinç çok tüketilmektedir. Özellikle her sofrada lahana türü yemek bulunur. Özellikle kışa hazırlık için yapılan konserve, reçel, elma ve armut pekmezi, salamura, turşu, meyve konserveleri yine önemli derecede köyün besinleridir.
Sosyal dayanışma oldukça iyi durumdadır. Fakat yıllardır her Türkiye’nin çok yerinde olduğu gibi aşağı köy yukarı köye kavgası halen devam etmektedir. Özellikle seçimlerde bu durum kendini daha iyi ortaya koymaktadır. Bu yüzden köye yapılacak olan yatırımlar aksamaktadır. Köyde kalan nüfus yine gurbette bulunan kişilerin gönderdiği maddi destekle daha iyi geçinebilmektedir. SEFALIK KÖYÜ
Aybastı’nın Doğusundadır. Köy Yukarı Sefalık, Celiloğlu, Ramadan, Hesbah, Kayabaşı, Hacıçayırı mahallelerinden oluşmaktadır. Prof. Dr. Bahaeddin Yediyıldız’ın Ordu Kazası Sosyal Tarihi isimli eserinde Yaras köyü ile beraber mütalâa edilmektedir. Daha sonradan bu köyden ayrılarak Sefalık adını almıştır. Nüfusu 1455 sayımlarına göre 14 hane 1547 ‘de 18 hane , 1613’te 34 hane olduğu tespit edilmiştir. İlçenin ilk yerleşim yeri olduğu bilinmektedir. Daha önceden bu köy sınırları içerisinde Rumlar’ın yaşadığı belirtilmektedir. O dönemden kalan bazı tarihi eserlerin kalıntılarına bugün de rastlamaktayız. 1990 sayımlarına göre nüfusu 1145’tir. 22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 519 ‘dur. İlçeye uzaklığı 5 km’dir.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
TOYGAR KÖYÜ
Aybastı’nın Güneyindedir. Merkez, Fidekse, Soflu, İncik, Kuşyuvası, Çakırevyanı, Boğmalıdüz, Menteşeli olmak üzere 8 mahalleden oluşmaktadır. Köyün 1990 Nüfus sayımına göre nüfusu1493 ‘tür. 22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 1456 ‘dır.
Toygar’da şu anki Muhtar Sebahattin YEDİYILDIZ, 1992 yılında Almanya’ya giderek köyün ihtiyacı olan Sağlık Hizmetlerinde kullanılmak üzere 1 Ambulans hibe olarak getirmiş olup halen sağlık hizmetlerinde kullanılmaktadır. Yurt dışında çalışmakta olan vatandaşlarımız tarafından yapılan yardımlarla da muhtarın kendi yerine Sağlık Ocağı yapılmak üzere inşaata başlanmış olup su basmağına kadar yapılmıştır. İnşaatın tamamlanması için tapu işlemleri bitirilerek İlgili Bakanlığa müracaatı yapılmıştır. Bu konudaki çalışmalar devam etmektedir.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel olarak tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır. Köyde El Halıcılığı da yapılmakta ve aile ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
UZUNDERE KÖYÜ
Aybastı’nın Güneydoğusundadır.Aybastı’nın güneyinde Reşadiye ilçesi ile sınır olan köyümüz, Aşağı ve Yukarı Güldere, Kaşdibi, Göçevyanı, Domuzağılı,Güzelevyanı, Handanevi, Memülü, Yukarıköy , Talazevyanı ve Koççukuru mahallelerinden meydana gelmektedir. İlçeye olan uzaklığı 16 Km olan köyün 1990 Sayımlarına göre nüfusu 1137'dir.
22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 1176 ‘dır. Köyde yerleşimin hangi tarihte başladığı bilinmemekle beraber yaşlıların birbirine anlatarak bugüne kadar ulaştırdığı bir bilgiye göre köyde Melik Gazi Camii olarak bilinen ve yapımı yaklaşık olarak 300 yıl gibi bir tarihi bulunan ahşap bir eser vardır. Bu eser halen köy halkı tarafından tarihi eser olarak korunma altındadır. Ayrıca Göçevyanı Mahallesinde bulunan ve yapımı hakkında bilgi sahibi olmadığımız bir de değirmen bulunmaktadır. Bu eserlerden de anlaşılacağı gibi köyde yerleşimin çok eski tarihlere dayandığı kanaatindeyiz.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır. Köyde El Halıcılığı da yaygın bir şekilde yapılmakta ve aile ekonomisine katkı sağlamaktadır.
Köyde özel şahıslar tarafından yaptırılan en büyüt yatırım Talazoğlu Kardeşler Alabalık Üretim Çiftliği’dir. 1996 Yılında üretime geçen bu çiftlik, halen yavru üretiminin ve bakımının yanı sıra balık satışlarıyla da halka hizmet vermektedir. Çiftliğin bulunduğu bölge yaz aylarında ziyaret edilebilecek bir mesire yeridir.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşlar yaz mevsiminde yurdun çeşitli yörelerine giderek buralarda inşaat sektöründe çalışmaktadır. Yurt dışı işçiliği de hayli yaygındır. Avrupa’nın ve Orta Doğunun çeşitli ülkelerinde işçileri bulunmaktadır
GELENEK VE GÖRENEKLER
Köyün kendine has bir halk oyunu ve türküsü bulunmamaktadır. İlimizin geneline ait daha çok fındık ve fındık bahçesi üzerine söylenen sözler ve türküler söylenmektedir. Köyün Tokat iline yakınlığı nedeniyle bu ilin Türkülerine karşı da büyük bir ilgi duyulmaktadır. Köyde her Türk köyünde olduğu gibi güreşler ön planda yer almaktadır. Halen özellikle dini bayramlarda ve düğünlerde güreşler tertip edilmekte ve her yaştan insanlar katılarak bu ata sporumuzu yaşatmaktadır.
ZAFERİMİLLİ KÖYÜ
Aybastı’nın Güneydoğusu’ndadır.Köy Tilkici, Merkez, Aleykin, Dereli, Türbeardı ve Saklı mahallelerinden oluşmaktadır. Prof. Dr. Bahaeddin Yediyıldız’ın Ordu Kazası sosyal tarihi isimli eserinde köyün ilk adının ALAKİN /ALAEKİN olduğu belirtilmektedir. Daha sonradan Zaferimilli ismini almıştır. Köyün nüfusunun 1455 yılında yapılan sayıma göre 17 hane olduğu belirtilmektedir. Daha sonradan yapılan sayımlarda Aynı köyün 1485 ‘te 22 hane 1520’de 31 hane 1547 ‘de 47 hane 1613’te 34 hane olduğu tespit edilmiştir. Köyün bugünkü nüfusu 1990 sayımlarına göre 1367’dir. 22 Ekim 2000 nüfus sayımlarına göre nüfusu 691 ‘dir. Köyün ilçeye uzaklığı 9 km’dir.
KÖYÜN EKONOMİK DURUMU
Köyde halkın geçim kaynağı genel tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Tarım ürünleri olarak en fazla fındık, patates ve halkın kendi ihtiyacını karşılayacak kadar da mısır yetiştirilmektedir. Besi hayvancılığı geçim kaynağında önemli bir yer tutmaktadır. Köyde çok sayıda modern besi ahırları bulunmaktadır.
Geçim kaynağında tarım ve hayvancılık ne kadar önemli ise de gurbetçilik de göz ardı edilemez. Köydeki vatandaşların % 80’i İstanbul’da Triko sektöründe çalışmaktadır. Bu sektörün ihracat dalında büyük bir kısmını Zaferimillili işadamları elinde bulundurmaktadır. Gerek yerleşim gerekse iş mağazaları bakımından Zaferimilli halkının İstanbul ‘da Ümraniye, Mahmutbey, Sultanbeyli semtlerinde hayli yoğun oldukları bilinmektedir. Ürettikleri malların teşhiri için Laleli’’de mağazaları mevcuttur.
